‘Ik put nog volop uit mijn internationale studieavontuur'

Werken bij een commercieel bedrijf lijkt een stap in een heel andere richting. Maar de levensloop en loopbaan van Siobhan kennen wel degelijk een logische lijn, zijn inspirerend en houden nog altijd verband met de ervaringen die ze ooit over de grens opdeed.

‘Ik ben opgegroeid in de Beverwaard, een Rotterdamse wijk die er in die tijd niet best op stond’, vertelt Siobhan. ‘In een gezin waar mijn ouders alles op alles zetten om kansen voor mij te creëren. Ik ging studeren, maar dat kostte me behoorlijk wat moeite. Het was een zoektocht naar wat ik wilde. Het werd uiteindelijk een studie Algemene Cultuurwetenschappen (BA) aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. Via een bijbaantje bij een cultureel producent vond ik de plek waar ik mij op dat moment thuis voelde en waar ik mijn passie ontdekte: kunst en cultuur. Ik maakte plannen voor mijn opleiding Museum Studies in New York en ging op zoek naar middelen om het te financieren. Ik heb ervan gedroomd, ik heb ervoor geknokt. De beurs van VSBfonds voor een studie in het buitenland was belangrijke steun om mijn droom waar te maken. Ik heb letterlijk en figuurlijk mijn grenzen verlegd.’

Inclusieve, verbindende kunst

De museale en culturele wereld in Amerika boeide Siobhan meteen. ‘Het was de tijd waarin musea andere financiële bronnen moesten aanboren, bijvoorbeeld via crowdfunding. Ook speelde ook toen al - en nog altijd actueel, ook in Nederland - het groeiende besef onder musea dat zij niet alleen een culturele, maar óók maatschappelijk functie vervullen. Toegankelijk worden voor iedereen, letterlijk buiten de museummuren treden om kunst naar het publiek toe te brengen en ontmoetingen tussen mensen met uiteenlopende achtergronden creëren. Zodat kunst inclusief wordt en voor verbinding zorgt.’

Kunst in de openbare ruimte

Terug in Nederland richtte Siobhan samen met Faye Ellen social designbureau Arttenders op. ‘Wij zetten in opdracht van onder meer gemeenten toegepaste kunst in als onderdeel van het ontwikkelen van buurten. Van speeltuinen en interieurs tot gevels van gebouwen. Waarbij de droom van de gebruiker, die in een wijk, dorp of stad woont, werk en leeft, en de ontwerpkracht van ons team in samenwerking met kunstenaars telkens samenkwamen. En kunst ook hier voor verbinding zorgt. We merkten gaandeweg dat onze grootste waarde niet eens zat in het eindresultaat, maar juist in het verbinden van belangen in het ontwerpproces.’

Programmamanager Sociale Impact

Na enkele jaren maakte Siobhan een opmerkelijke stap. Ze ging aan het werk bij het bekende Nederlandse bouw- en infrabedrijf Dura Vermeer. ‘Ik zet al mijn opgedane kennis en ervaring nu in als Programmamanager Sociale Impact. Een functie die ik tijdens mijn sollicitatie min of meer zelf heb gecreëerd en waarvoor ik in heel de organisatie enorm veel ruimte krijg. ‘Bewust keuzes maken voor buurten en bewoners vraagt echt om een transitie binnen ons bedrijf. Waarin we vanaf de ontwerpfase anders gaan kijken naar de samenhang van een gebouw of gebied en bijvoorbeeld kansengelijkheid. In plaats van de traditionele technische benadering - het ‘stapelen van stenen’ - kijken we naar de betekenis voor mensen, de impact op hun levens en hun wensen. We gaan daarover dan ook vooraf met hen in gesprek.’

Diverse, inclusieve leefomgeving

Siobhan zoekt daarbij juist ook de ongehoorde minderheid. ‘Wat is er nodig om een fijne, diverse en inclusieve leefomgeving te maken? Hoe zorgen we voor de beschikbare woonruimte voor alle soorten mensen in schaarse ruimte? Hoe dragen wij met onze ideeën bij aan kansengelijkheid en bestaanszekerheid? Hoe zorgen we dat dat allemaal duurzaam gebeurt? Met beperkte middelen én vanuit de verantwoordelijkheid voor het inkomen en bestaan van drieduizend medewerkers? Als wij als bedrijf de verkeerde keuzes maken en niet de juiste gebouwen en buurten ontwikkelen, dan doen we dus iets niet goed voor een héle lange tijd. We hebben als bedrijf nog een hele weg te gaan, maar we zijn onderweg. Ik vind het mooi om collega’s en partners juist vanuit die maatschappelijke verantwoordelijkheid te inspireren.’

Sterke band met VSBfonds

Met dat laatste lijkt voor Siobhan de cirkel voorlopig rond. ‘Want net als VSBfonds zetten ook mijn collega’s en ik zich steeds nadrukkelijker in voor betrokken buurten. Waar iedereen zich thuis voelt en waar iedereen naar elkaar omkijkt. Ik heb dan ook nog regelmatig contact met VSBfonds. Bijvoorbeeld over het essentiële belang van ontmoetingsplekken in buurten en wijken. Buurthuizen, volkstuinen, speeltuinen, noem maar op. Samen geven we vorm aan de noodzakelijke systeemverandering in Nederland. Ook vervul ik naast mijn werk diverse functies in de wereld van kunst- en cultuur. Ook vanuit die rollen sparren VSBfonds en ik nog af en toe. Je ziet: ik put ook na tien jaar nog volop uit mijn internationale studieavontuur in New York, mede mogelijk gemaakt door de beurs voor een studie in het buitenland.’