De organisatie voerde een veldverkenning uit naar racisme en discriminatie in het amateurclubvoetbal van Zeeland en Noord-Brabant. Hoe hoog staat het onderwerp op de agenda’s van gemeenten en verenigingen? En hoe ondersteunt RADAR hen bij de aanpak van discriminatie?
‘Discriminerende scheldpartijen of spreekkoren van supporters richting spelers vanwege hun aard, afkomst of huidskleur. Spelers en trainers die schelden naar scheidsrechters of elkaar, met racistische en andere discriminerende woorden. Met de kans dat het uitmondt in fysiek geweld. Maar ook subtieler. Verenigingen waar ongelijke behandeling plaatsvindt in het spelersselectiebeleid of waar vrouwenelftallen minder goed worden behandeld dan mannenelftallen.’ Jochen Dekker van RADAR somt de meest voorkomende praktijkvoorbeelden van discriminatie in het amateurvoetbal op.
In gesprek en aan de slag
Dekker en zijn collega’s probeerden de afgelopen jaren bij zoveel mogelijk amateurvoetbalclubs in gesprek te gaan. Om het onderwerp discriminatie op de agenda te zetten en er gesteund door RADAR mee aan de slag te gaan. ‘We doen dat op allerlei manieren’, vertelt hij. ‘Met bijvoorbeeld een quick scan, bestuurskamer- en/of kleedkamersessies, webinars en het organiseren van structureel overleg over discriminatie tussen meerdere verenigingen. Maar ook door verenigingen voor te stellen om de ‘one strike you’re out’-regel in te voeren. Waarbij je na discriminerend gedrag direct van het voetbalcomplex moet verdwijnen, maar de week erop weer op de club welkom bent. Zodat je er iets van opsteekt en je je gedrag kunt verbeteren.’
Goed voorbeeld
Madese Boys is zo’n voetbalclub die dat volgens Dekker uitstekend heeft opgepakt. ‘Met een breed gedragen gedragscode die zowel op de club als op sociale media geldt. En waardoor mensen ook elkaar durven te corrigeren als het nodig is, geruggesteund vanuit de club. Maar ook met een eigen vertrouwenspersoon waar je voor alle vormen van grensoverschrijdend gedrag terecht kunt. Met verplichte VOG’s voor alle vrijwilligers. En met de vakkundige scholing van trainer-coaches. Zij stimuleren positief gedrag en voorkomen en bespreken negatief gedrag en discriminatie.’
Taboe
Helaas geven volgens Dekker nog lang niet alle voetbalverenigingen thuis om over discriminatie in gesprek te gaan. ‘Uit onze veldverkenning blijkt dat rondom het onderwerp discriminatie nog een fors taboe heerst. Ook herkennen verenigingen zich er soms niet in of pikken ze de signalen van incidenten en de ernst van discriminatie onvoldoende op. Andere verenigingen zeggen: we hebben het al druk genoeg met ons bestuur en vrijwilligers om onze club überhaupt te runnen. Maar RADAR zet door en we zien het langzamerhand de goede kant opschuiven. Discriminatie in het amateurvoetbal moet echt stoppen. Het gaat namelijk in tegen de internationale rechten van de mens. En we hebben een rechtvaardige, inclusieve samenleving voor ogen.’